بررسی امکان استفاده از تکنیک نجات جنین در هیبریدهای بین گونه ای چغندرقند و تجزیه مولکولی هیبریدها با مارکرهای rapd

گونه های وحشی چغندرقند از جمله گروه procumbentes بعلت دارا بودن ژنها مقاومت به آفات و بیماریها مورد توجه بهنژادگان قرار گرفته و سه گونه موجود در این گروه دارای ژن یا ژنهایی است که به ناتد چغندرقند مقاومت کامل دارند. در این تحقیق جهت تهیه هیبریدهای بین گونه ای، تلاقی چغندرقند زراعی توده تتراپلوئید 37rt و دو گونه وحشی گروه procumbentes به شرح ذیل انجام شد: 37rt (4n) x b. wbbiana (2n), 37rt (4n) x b. produbens (2n) چغندرقند زراعتی تتراپلوئید به عنوان والد مادری و گونه های وحشی بعنوان والد پدری در نظر گرفته شدند. پس از مطالعه روند رشد جنین اوول های تلقیح شده توسط محلول 1 درصد تترازولیوم کلراید، جنین های هیبرید حدود 25 روزه در محیط غذایی n6 حاوی naa, ba, ga3 و p.v.p به ترتیب به میزان 1، 0/2، 0/5 و 300 میلی گرم در لیتر، ساکارزو زغال فعال به ترتیب به میزان 30 و 1 گرم در لیتر و 0/6 درصد آگار در شرایط آزمایشگاهی کشت و در دمای 25 درجه سانتیگراد و تاریکی قرار گرفتند. سپس جنین های جوانه زده جهت ازدیاد به محیط n6 حاوی ga3, ba به ترتیب به میزان 0/5 و 1 میلی گرم در لیتر منتقل و در شرایط فتوپریود 16 ساعت روشنائی و دمای 25 درجه سانتی گراد قرار داده شدند. در مطالعات مولکولی از dna ژنومی والدین و 6 هیبرید انتخابی جهت انجام واکنشهای تکثیری pcr استفاده شد. در این بررسی از پرایمرهای تصادفی opx2 , opx15 جهت مطالعات مقایسه ای استفاده گردید. پس از انجام pcr و dna تکثیر شده در ژل آگارز 1 درصد لود شده و پس از طی زمان ران ژل در محلول رنگ اتیدیوم بروماید قرار گرفت و سپس باندهای حاصل با دستگاه ترانس ایلومینتور مشاهده گردید. از نتایج حاصل از تلاقیها درصد جوانه زنی در تلاقی بین گونه ای 37rt x b. webbiana حدود 40 درصد و در تلاقی بین گونه ای 37rt x b. produmbens حدود 10 درصد تعیین گردید. همچنین از مطالعه باندهای حاصل از تکثیر با پرایمرهای فوق الذکر در مقایسه با مارکر sppi مشخص گردید که هیبریدهای مورد آزمایش دارای باندهای مشترک با والدین زراعی و وحشی بودند. از مطالعات مولکولی انجام شده مشخص گردید که گیاهان حاصل از تلاقیهای انجام شده هیبرید بین گونه ای بوده و می توان به موفقیت هیبریداسیون انجام شده مطمئن بود.